مدت زمان مطالعه:
خوابیدن کودک در رختخواب والدین: راهنمای سنی جدا کردن اتاق کودک
خوابیدن کودک در رختخواب والدین در ماههای اول شاید باعث آرامش والد و فرزند شود، اما به تدریج و با افزایش سن کودک امری است که والدین از آن استقبال نمی‌کنند و به دنبال راهکاری برای جدا کردن اتاق کودک می‌گردند. در این مطلب به تفکیک سن راهکارهایی برای مستقل کردن کودک آورده‌ایم.
دلیل خوابیدن کودک در رختخواب والدین
بسیاری از والدین در ماههای اول تولد نوزاد برای دریافت خواب بیشتر، اقدام به خواباندن نوزاد در تخت خودشان میکنند. بدین ترتیب، شیردهی وقت کمتری میبرد و نیازی به بلند شدن مادر از تخت و راه رفتن نیست. برخی دیگر برای افزایش دلبستگی بین مادر و نوزاد این کار را میکنند. دلیل این کار هر چه باشد، اغلب زمانی والدین از مشترک بودن تختخواب با بچه خسته می‌شوند که کودک کاملا در برابر آن مقاومت می‌کند. تغییر محل خواب کودک باید با توجه به سن، آمادگی روانی و با استفاده از تکنیک‌های موثر باشد.
چه زمانی باید کودک را تشویق به تنها خوابیدن کرد؟
آیا خوابیدن در تختخواب مشترک با کودکتان عادت بدی است که وقتی فرزندتان به سن خاصی رسید باید آن را ترک کرد؟
اگر والدینی به نظرشان این کار اشتباه نیست و آن را انجام می دهند، باید بدانند که در سنین پایین کودک این کار خطر مرگ نوزاد را افزایش می دهد. اشتراک‌گذاری تخت با نوزادان زیر یکسال خطر ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) را به همراه دارد.
کارشناسان اشتراک در یک اتاق را برای شش ماه اول تولد و احتمالا تا یک سال توصیه می کنند، زیرا می تواند خطر SIDS را کاهش دهد. اما والدین اگر زودتر از 12 ماه خواستند می توانند اتاق نوزاد را عوض کنند. آنها بعد از عوض کردن اتاق کودک نباید احساس گناه کنند چرا که این کار به نفع هم کودک و هم خانوده است.
نگرانی برای ایمنی کودک در مورد خوابیدن همزمان در یک تخت با شما زمانی که فرزندتان به سنین نوپایی رسید، وجود ندارد، زیرا کودک دلبندتان پس از یک سالگی دیگر در معرض خطر SIDS نیست. اما تحقیقات نشان می دهد که این عمل می تواند منجر به پایین آمدن کیفیت خواب شود. و همچنین پیامدهایی که با سلامت روان کودکان مرتبط است.
درکل به اشتراک گذاشتن رختخواب خود با نوزاد بی خطر نیست و کارشناسان در وهله اول توصیه می کنند که از آن اجتناب کنید. بنابراین اگر کوچولوی شما زیر یکسال است و در رختخواب شما می خوابد، باید او را در اسرع وقت به اتاق خواب خودش ببرید.
چگونه تخت خواب کودک نوپا را از والدین جدا کنیم؟
احتمالاً به خوبی می‌دانید که رفتارهای کودک نوپای شما برگرفته از عادت های اوست. بنابراین اگر او در تمام عمرش در آغوش شما خوابیده است، رفتن به تخت و اتاق خودش یک تغییر بزرگ خواهد بود. اما این کار کاملاً قابل انجام است، به شرطی که برنامه‌ای داشته باشید و به آن پایبند باشید و البته صبر زیادی به خرج دهید.
جدا کردن اتاق کودک در 18 ماهگی و راهکارهای آن
خبر خوب این است که در این سن کودک هنوز بسیار انعطاف‌پذیر است و سازگاری زیادی دارد. اما به یاد داشته باشید که برای اینکه نوزاد به راحتی در اتاق خود بخوابد، تمام خواب‌ها باید در همان جا اتفاق بیافتد. برخی از والدین تصور میکنند یک چرت عصرگاهی در اتاق خواب والدین ایرادی ندارد. اما کودک این طور برداشت نمی‌کند. این سوال در ذهن او ایجاد می‌شود که چرا ساعت 4 عصر خوب است، ولی نیمه شب، نه.
برای اتمام خوابیدن کودک در رختخواب والدین ابتدا از ایجاد یک مکان امن برای خواب نوزاد، بدون پتو، ضربه گیر و وسایل اضافه، و کم بودن نور اتاق شروع کنید. برای آرامش کودک میتواند مفید باشد که مادر کمی کنار او بخوابد یا دست او را در گهواره در دست بگیرد. دستگاه نویز نیز میتواند به نوزادان و کودکان در هر سنی کمک کند تا راحت بخوابند.
در روش تدریجی مادر میتواند فاصله خود را در هر مرحله با کودک بیشتر کند. برای مثال، میتواند روی صندلی بنشیند تا کودک بخوابد. این روش ممکن است از سه شب تا چند هفته طول بکشد. به خاطر داشته باشید که هر چه این روند ملایم‌تر باشد، احتمالاً بیشتر طول می‌کشد. و اگر روال‌های منظمی را اجرا کنید و به روند قبل بازنگردید، موفقیت بیشتری کسب خواهید کرد.
جدا کردن اتاق کودک 18 ماهه تا 4 ساله
در این سن، همیشه باید با برقراری ارتباط شروع کنید. منصفانه نیست که چندین سال خوابیدن کودک در رختخواب والدین مجاز باشد و بعد ناگهان یک شب والدین تصمیم بگیرند که تا همین جا کافی است. با فرزندتان در مورد اهمیت خواب و اینکه چرا هر کس باید در تختخواب خود بخوابد صحبت کنید. قبل از شروع روند جدا کردن اتاق کودک به او چند روز فرصت دهید تا به این ایده عادت کند.
به او ایده “اتاق یک بچه بزرگ” را بدهید و با همراهی او تغییرات هیجان انگیزی در اتاقش ایجاد کنید:
- اتاقش را رنگ جدیدی بزنید.
- جای وسایل را تغییر دهید.
- در صورت لزوم، تختخواب بزرگتری برای او بخرید.
- با هم به خرید بروید و روتختی و ملحفه‌های جدیدی بخرید.
این تغییرات به او کمک می‌کند که با علاقه بیشتری در اتاق خودش بخوابد.
در عین حال، از همزمانی اتمام دوره خوابیدن کودک در رختخواب والدین با تغییرات بزرگ در زندگی او، مانند تولد فرزند بعدی، خرید یک خانه جدید، طلاق یا مرگ، و هر گونه استرس دیگر خودداری کنید.
به عنوان مثال، اگر فرزندتان یک خواهر یا برادر جدید در راه دارد، جدا کردن جای خواب او باعث می‌شود فکر کند که نوزاد جدید جایگزین او شده است، بنابراین پیشنهاد می‌شود که او را سه تا شش ماه قبل یا بعد از تولد نوزاد از تختخواب خودتان دور کنید.
همچنین، شادآموز پیشنهاد می‌کند برای سهولت این انتقال، در اتاق کودک خود یک تشک روی زمین بیاندازید و چند شب آنجا بخوابید. هر شب تشک را کمی دورتر بیاندازید تا زمانی که دیگر در اتاق نباشید. اگر کودک در طول شب بیدار شد و بهانه‌گیری کرد، به او بگویید که همه چیز خوب است. چند دقیقه‌ای در کنارش بمانید و بعد اتاق را ترک کنید. به او اطمینان دهید که هر ده دقیقه به او سر می‌زنید. چند بار به او سر بزنید تا خیالش راحت شود و به خواب برود. ثبات در این سن نیز اهمیت زیادی دارد. به هیچ وجه اجازه ندهید کودک در طول دوره انتقال و حداقل سه ماه پس از آن در اتاق شما بخوابد.
جدا کردن اتاق کودک بزرگتر از 5 سال
در برخی از خانواده‌ها خوابیدن کودک در رختخواب والدین تا سنین بالاتر ادامه پیدا می‌کنید. هرچه زمان این شیوه از خوابیدن بیشتر باشد، جدا کردن کودک سخت است. پس همیشه توصیه می‌شود از سنین پایین‌تر شروع کنید. اما اگر به 5 سالگی رسیده‌اید و هنوز فرزندتان شب‌ها را در اتاق شما می‌گذراند، از راهکارهای زیر کمک بگیرید. مقاله ی نیاز خواب در کودکان 5و6 سال از شادآموز میتواند شما را در زمینه ی خواب کودک در این سن راهنمایی کند.
معمولا در این سن با صحبت کردن بسیاری از مسائل حل می‌شود. در ابتدا کمی با مقاومت کودک روبه رو خواهید شد. به او توضیح دهید که نزدیک بودن و در آغوش کشیدن هنوز هم هست، اما در طول روز، نه هنگام خواب.
اینکه جدا کردن اتاق کودک در این سن چقدر طول بکشد واقعاً به خلق و خوی فرزندتان و میزان سازگاری شما به عنوان والدین بستگی دارد. برخی از کودکان در ابتدا به شدت در برابر خوابیدن در اتاق خودشان مقاومت میکنند، اما طی چند شب به آن عادت میکنند. برخی دیگر، ماه‌ها به مقاومت خود ادامه می‌دهند. به یاد داشته باشید که در این سن، کودک هنوز به یک برنامه خواب ثابت و پر از عشق و نوازش نیاز دارد. یکی از عروسک‌های مورد علاقه‌اش را برای زمان خواب تعیین کنید تا با در آغوش گرفتن آن در اتاق خودش احساس امنیت کند. مقاله ی خواب کافی کودک پیش دبستانی در این زمینه میتواند اطلاعات جامعی در اختیارتان قرار دهد.
وقتی کودک موفق شد یک شب را به تنهایی در اتاقش بخوابد، ایده خوبی است که فردا با او به پارک بروید و خوش بگذرانید. با گفتن جمله‌ای مانند: «از آنجایی که همه ما دیشب خیلی خوب استراحت کرده‌ایم، انرژی کافی داریم تا امروز با هم بیرون برویم»، آن را به خواب مستقل او مرتبط کنید.
خوابیدن کودک در رختخواب والدین میتواند به دلیل ترس باشد. اگر کودک از چیزی می‌ترسد، برای اتاق او چراغ خواب با نور کافی تهیه کنید. قبل از خواب، بازی گشتن اتاق ترتیب دهید و با شوخی و خنده تمام زوایای اتاق، کمدها و زیر تختخواب را در جستجوی یک چیز ترسناک بگردید تا مطمئن شود همه چیز خوب است.
عروسک‌های مورد علاقه‌اش را روی میز بچینید و از آنها بخواهید در طول شب مراقب او باشند. همچنین، خودتان نیز به او اطمینان دهید که در فواصل مشخص به او سر می‌زنید.
نکات بیشتر برای توقف خوابیدن در تختخواب مشترک
روتین قبل از خواب خود را بررسی کنید.
یک روال آرام و آرامش بخش قبل از خواب به کودک شما کمک می کند تا آرام شود و زمان خواب را صرفاً بخشی دیگر از روز خود بداند. یک حمام، یک یا دو داستان آرامش‌بخش و زمانی برای در آغوش گرفتن، راه آسانی برای آماده کردن بستر برای خواب است، البته، این روتین را مطابق با نیازهای خانواده خود بچینید.
کاری کنید که فرزندتان احساس کند در تعیین وسایل اتاقش صاحب نظر است
اگر کودک نوپا بتواند اتاق را شبیه علاقه مندیهای خودش کند، ممکن است بخواهد بیشتر در فضای جدید وقت بگذراند و بخوابد. با هم یک ملحفه‌ی جذاب برای گهواره یا یک ست ملحفه و پتو برای تخت کودک نوپا انتخاب کنید و فضا را با چند حیوان عروسکی دوست‌داشتنی تزیین کنید.
وقت خواب ببینید کودک نوپای شما دوست دارد روتین قبل از خوابش چگونه باشد. اگر کودک نوپای شما می‌خواهد به جای انتخاب دو کتاب مختلف، یک داستان را دوبار بخواند یا اصرار دارد که یک حیوان عروسکی خاص را به رختخواب ببرد، اجازه دادن به او میتواند خواب راحت‌تری داشته باشد.
مطمئن شوید که نوزاد شما خسته است، اما نه بیش از حد خسته.
یک کودک نوپای هیجان‌زده و پرانرژی به سختی میتواند به رختخواب برود. همین امر در مورد کسی که بیش از حد خسته است صادق است. اطمینان حاصل کنید که خواب فرزندتان آنقدر دیر نمی شود که قبل از خواب گریه کند.
راه های دیگری برای نزدیک کودک بودن هنگام خواب پیدا کنید.
زمانی که کودک در تخت شما می خوابید، در آغوش شما بود اما اکنون که باید در تخت خودش بخوابد، شاید فکر کند که آغوش مهربان شما را از دست داده است. سعی کنید راهی دیگر برای آغوشتان با بودن در کنار او پیدا کنید.
به عنوان مثال، یک بار که در گهواره یا رختخواب است، قبل از اینکه شب بخیر بگویید، او را ماساژ دهید یا موهایش را نوازش کنید و چند دقیقه در مورد روزش صحبت کنید، یا 10 دقیقه به خواندن کتاب اختصاص دهید.
انتقال کودک نوپا به تخت و اتاق خودش می تواند نقطه عطف بزرگی برای هر دوی شما باشد. در حالی که طبیعی است که سازگاری با تغییرات چالش برانگیز باشد، تا زمانی که شما ثابت قدم باشید، کودک شما در نهایت سازگار خواهد شد. و سپس همگی شما پاداش خواب بهتر و حفظ حریم خصوصی بیشتر خواهید داشت.
رفتن به پیش دبستانی به کودکان کمک می‌کند که استقلال بیشتری کسب کنند و بتوانند چند ساعتی را دور از پدر و مادر در محیطی امن سر کنند. موفقیت‌های ناشی از ارتباط با یک گروه از افراد ناآشنا باعث می‌شود کودک به مهارت‌های خود اعتماد بیشتری پیدا کند. خوابیدن کودک در رختخواب والدین یکی از مسائلی است که با حس استقلال در او ارتباط زیادی دارد. ما در پیش دبستانی شادآموز تلاش می‌کنیم کودکان استقلال و اعتماد به نفس را در کودکان تقویت کنیم.
شاد آموز را در اینستاگرام دنبال کنید:
منبع:
من بچه دومم چند وقت دیگه به دنیا میاد پیشنهاد شما چیه برای جدا کردن جای خاب دختر اولم
سلام همراه گرامی
با توجه به راهکارهایی که در مقاله در رابطه با جدا خوابیدن کودک ذکر کردیم. موارد رو اجرا کنید و به مرور زمان کودک دلبندتان عادت به جدا خوابیدن خواهد کرد.