مدت زمان مطالعه: 6 دقیقه
کودکان از ۲ سالگی ممکن است دچار لکنت زبان موقت شوند، این مشکل می تواند چند هفته تا چند ماه ادامه داشته باشد اگر چه بیشتر لکنت زبان ها با بزرگتر شدن کودک برطرف می شود اما چه این مشکل موقتی باشد و چه دائمی بهتر است والدین بدانند در این مسیر چگونه می توانند به کودک شان کمک کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد لکنت زبان کودک تا انتهای این راهنما همراه شادآموز باشید.
لکنت زبان چیست؟
لکنت زبان از مهم ترین و متداول ترین اختلالات کلامی است .این اختلال یک پدیده پیچیده روانی – حرکتی بوده و معمولا مخصوص دوران کودکی است و بیشتر پسرانه است. هم چنین معمولا در دوران خردسالی از دو تا چهار سالگی (سن آغاز سخن گفتن)، آغاز می شود.
شایان ذکر است که حدود ۸۰ درصد از کودکانی که لکنت دارند، تا پیش از رسیدن به سن نوجوانی بدون هیچ مشکلی مانند افراد عادی و به طور طبیعی صحبت خواهند کرد.
علائم و نشانه های لکنت در کودک
علائم و نشانه های لکنت را می توان چنین خلاصه کرد که کوکان مبتلا به طور غیر طبیعی حروف و کلماتی را تکرار می کنند، به عبارت دیگر، فاقد روانی در گفتارند.
لکنت و توقف در ادای کلمات یا تکرار حروف معمولا با فشار و کوشش و تقلا برای ادای کلمات و سخن گفتن همراه است، به همین دلیل فردی که لکنت دارد، گاهی بخشی از کلمه را به شدت تکرار می کند یا از بخشی از کلمه که به طور ناقص ادا شده، رد کرده و سعی می کند به صحبتش ادامه دهد.
شیوع لکنت زبان کودکان چه میزان است؟
به طور تقریبی بیش از ۵۰ میلیون نفر در دنیا به لکنت زبان مبتلا هستند و تعداد دختران با اختلال لکنت زبان بسیار کمتر از پسران است.
انواع لکنت زبان کودک
نوع یا حالت اول لکنت زبان: لکنت کلونیک یا حالت تکراری غیر ارادی در بیان کلمه: در این نوع از لکنت زبان، کودک یک سیلاب از کلمه ای را (که معمولا اولین سیلاب کلمه است) با سرعت و تشنج تکرار می کند. برای مثال کلمه پدر را چنین بیان می کند: پ پ پ پدر.
نوع یا حالت دوم لکنت زبان: لکنت تونیک یا توقف در تلفظ کلمه. در این حالت در فعالیت عضلات تلفظی چند ثانیه توقف و سکون به وجود می آید و کودک دچار وقفه در تلفظ و ادای کلمه همراه با فشار، کوشش و حرکات خاصی است. کودک مبتلا به این لکنت برای ادای کلمه به شدت به خودش فشار می آورد و پس از لحظاتی سکون به طور ناگهانی و با تشنج کلمه را ادا می کند.
مقالات مرتبط:
رسیدن به سن مدرسه و لکنت کودک
سنین شش و هفت سالگی، یعنی زمان آغاز مدرسه، در زمینه شروع و تشدید لکنت زبان بسیار حائز اهمیت است. از نظر ویژگی های عاطفی و سازگاری اجتماعی خاص، این مرحله از زندگی در بروز، بازگشت و تشدید لکنت زبان نقش دارد. هم چنین سن، شرایط و ویژگیهای بلوغ نیز، می توانند در تغییر شکل یا تشدید لکنت زبان مؤثرباشند.
خانواده و کودکان دارای لکنت زبان
در برخی موقعیت ها رفتار والدین، اعضای خانواده یا بستگان ممکن است سبب بروز اشکال در گفتار کودک شود. رفتارهایی مثل کامل کردن جمله، قطع کردن و وقفه ایجاد کردن در صحبت کودک، فشار بر کودک برای سریع تر صحبت کردن، صحبت کردن با سرعت زیاد و به طور کلی، پایبند بودن به سبک زندگی سریع و پرتنش، گفتار کودک را با مشکل مواجه می کند.
نتایج پژوهش های انجام گرفته بیانگر آن است که در اغلب موارد کودکان مبتلا به لکنت به خانواده هایی تعلق دارند که پدر یا مادر یا هر دو آن ها، فوق العاده مضطرب و کمرو، کمال گرا و پرتوقع، سخت گیر و تنبیه گرند.
بنابراین والدین برای درمان فرزندشان، بهتر است در روش زندگی و ارتباط با فرزندان تغییراتی ایجاد کنند. از راهکارهایی که در ادامه توضیح می دهیم می توانید استفاده کنید.
- فرزند خود را بپذیرید؛ سعی کنید راه هایی را بیابید تا به کودک نشان دهید او را دوست دارید و محبتتان را به او ابراز کنید. به او نشان دهید برایش ارزش قائلید و از در کنار او بودن لذت می برید.
- به احساسات کودک پاسخ دهید و اگر در رفتار و صحبت هایش غم و ناراحتی مشاهده کردید با او هم صحبت شوید تا کودک درک شدن توسط والدینش را احساس کند.
- یک شنونده ی صبور باشید؛ به چگونگی صحبت کردن کودک واکنشی نشان ندهید و اجازه دهید تا نظرها و صحبت هایش را کامل کند و دقت کنید که گفته هایش را زودتر از خودش کامل نکنید.
- تا حد امکان گفتار آرام تر، آهسته تر و شمرده تر از همیشه باشد.
- هنگام صحبت کردن کودک، عجله و تنش نداشته باشید.
- محیط آرامی فراهم سازید و فضای خانواده را از تنش دور کنید.
و اما تغییرات در ارتباط که می تواند بین والدین و فرزندشان ایجاد شود و به روند بهبودی کمک کند عبارتند از:
- سعی نکنند به جای کودکشان افکار و ایده هایش را توضیح دهند. اجازه دهند کودک خودش منظورش را به آن ها منتقل کند؛
- زمانی که فرزندشان صحبت می کند، ارتباط چشمی، طبیعی و راحتی با او داشته باشند، نه به اطراف نگاه کنند و نه به او خیره شوند؛
- میان صحبت های کودک وقفه ایجاد نکنند و اجازه دهند حرف هایش را کامل کند؛
- حداقل روزی ۵ دقیقه با کودک گفت و گویی آرام، راحت و بدون عجله داشته باشند و به سخنانش خوب گوش دهند؛
- سؤالات کمتری بپرسند و در صورت سؤال و جواب وقت کافی در اختیار کودک بگذارند؛
- پس از اتمام صحبت های کودک و پیش از عکس العمل وی، یک یا چند ثانیه مکث کرده و بدون عجله و آرام به او پاسخ دهند؛
نکته قابل توجه:
هر قدر در فضای خانوادگی پیوندهای عاطفی بهتری برقرار باشد، کودک کمتر تحقیر و تنبیه را تجربه می‌کند و در نهایت لکنت زبان او به حداقل خواهد رسید.
ما در مهد و پیش دبستانی دوزبانه شادآموز، فضایی امن و شاد برای کودکان فراهم کردیم. در این فضا کودکان عزیزمان علاوه بر آموزش مهارت های اجتماعی در کنار همدیگر، با کمک مربیان و متخصصان کودک و با جدیدترین متد، آموزش های متعددی همراه با بازی و سرگرمی دارند. هم چنین ما در شادآموز با توجه به هوش های هشت گانه گاردنر به دنبال کسب استعداد و توانایی متفاوت هر کودک هستیم و در این مسیر همراه او خواهیم بود.
در صورت داشتن هر گونه سوال با همکاران مان در شادآموز در ارتباط باشید.
شادآموز را در اینستاگرام دنبال کنید:
منبع :
کتاب اختلالات روانی_حرکتی و رویکردهای نوین درمانگری، دکتر غلامعلی افروز و دکتر مونا دلاوریان، انتشارات دانشگاه تهران
سلام وقت بخیر ممنون از مطالب مفیدتون.کامل و عالی بود